Auckland

Vandaag zijn we met Rob gaan vissen, een belofte die hij al voor onze vakantie had gemaakt. Alles was precies goed voor een perfecte visdag op zee. Geen harde wind, zoals 11 jaar geleden, zonnig maar ook wat bewolking en een goed gezelschap. We waren met z'n achten, drie cliënten van Rob en ook Cathy en Craig waren van partij. Zij stonden alle vijf al te wachten bij de boot, dus konden we gelijk weg varen, wat ook met een flinke vaart ging. We hebben een aardig stuk gevaren, voordat we op de juiste plek aankwamen, namelijk bij Rangitoto Channel (een zeestraat met veel stroming). Een ideale visplek bleek dat te zijn. De boot van Rob is een grote vissersboot, die voorzien is met allerlei attributen om zo goed mogelijk te kunnen vissen. Dat betekent dat er overal houders zijn om de hengels vast te kunnen zetten, kasten met o.a. lades voor dobbers en haken, een koelbox, een lade met een wastafeltje op het dek, bakken om vis schoon te maken of aas voor te bereiden. Toen het anker uitgegooid werd, pakte iedereen een hengel, werd er uit een koelbox aas gehaald en aan de haken bevestigd en vervolgens werd er al gelijk na ongeveer 8 minuten gevist. Anton werd door Craig even op gang geholpen en wist daarna keer op keer een vis aan de haak te slaan. Helaas voor hem waren het allemaal snappers en makrelen die onder de maat waren, maar dat mocht de pret niet drukken. De eerste twee snappers werden gelijk al opgeëist door een aalscholver, die met ons mee zat te vissen op het moment dat de vangst overboord gegooid werd. Ik heb niet gevist, maar heb ontzettend genoten van alle bedrijvigheid en heb zoveel mogelijk foto's gemaakt. Lachen werd het toen Cathy haar reputatie weer waar maakte om de grootste snapper te vangen. Maar Craig spande helemaal de kroon. Nadat hij zich ontpopte als cateraar en iedereen geholpen had met vissen, was ook hij toe aan het vissen. Hij had een hengel geprepareerd met 5 haakjes en meteen na de eerste gooi ving hij 5 'baby'snappers elk aan een haak. Anton kreeg het voor elkaar om een grote vis aan de haak te slaan, waarna Rob gelijk de hengel overnam en strijd aanging. Met spanning zaten we allemaal toe te kijken, totdat de lijn brak. Volgens iedereen was het een haai geweest, gezien hoe de vis er met de haak vandoor was gegaan en hoe de nylon draad doorgesneden was. Was de lijn echter geprepareerd geweest voor haaienvangst, dan had het misschien een ander einde gehad. Toch maakte dit gebeuren het vissen net iets spannender. Nadat het getij keerde, zijn we teruggevaren naar de haven, waar Catherine (ook de enigste vrouwelijke cliënte heette hetzelfde als Cathy en ik) gelijk de douche op de kade pakte om het zout van de boot te sproeien. Zij stond haar mannetje wel, zowel met vissen als met het schoonmaken van de boot. Rob heeft de boot op het dek alle visresten schoon gespoten. Hierna werd het tijd voor een biertje en een wijntje, als een goede afscluiting van een geslaagde dag.
Vijf snappers hebben we naar huis kunnen meenemen, wat ook gelijk ons avondeten zou zijn. Cathy en Craig waren ook te gast en Rob heeft samen met Craig de snappers gefileerd. Samen met Jennifer, die de salades en de gebakken aardappels klaar had, werden de filets gepaneerd en gebakken. Samen met Emma en Jono waren we met acht man, maar we hielden nog vis over, zoveel vis hadden we.