Auckland

Vanmorgen zijn we na het opstaan van Waihi Beach naar Waihi gereden. Dit plaatsje bestaat nog steeds van de grote goudmijn, die gesloten was rond 1959 en heropend is rond de zeventiger jaren. 4 Jaar geleden zijn we hier ook al geweest, dus konden we een vergelijk maken wat er vanaf die tijd extra afgegraven was en dat was behoorlijk veel. Het blijft imposant om zo'n grote krater in de grond te zien met al die grote vrachtwagens in de diepte, als ware het kakkerlakken zijn die langzaam omhoog tegen de helling kruipen. Na Waihi zijn we richting Auckland gereden en zijn we onderweg gestopt bij de Karangahake Mountain. Hier kan je de Crown Tramway Track lopen en je kan kiezen uit verschillende richtingen elk met verschillende afstanden. We kozen om een andere wandelroute te kiezen dan vorige keer en ook dit traject was adembenemend. Je vind overal sporen van de mijn, overal zijn donkere ingangen van tunnels in de rotswanden te vinden. Door de gesteente heb je hier overal kleur in de rivier en doordat deze door een kloof loopt met overal verschillende bebossing, krijg je een idee dat de 'aardmannen en de trollen' zo te voorschijn komen (ieeeeuwww). We zijn terug gegaan toen we bemerkten dat het pad erg smal werd, alsmeer omhoog liep en uiteindelijk wegliep van de rivier. Aan de overkant hebben we nog koffie gedronken in een cafe wat je een beetje naar de hippie tijd terugbrengt (groot gebouw van een goede kwaliteit hout met veel mozaïek en een mooie kleine bostuin).
Toen we vanaf hier richting Auckland reden, waren we eerlijk vergeten dat we midden in de file van de stad zouden terechtkomen. Dus hebben we ongeveer 17 km in de file gestaan voordat we bij Cathy en Craig aankwamen, die ons al op stonden te wachten. Dat was weer een leuk weerzien en een gezellige avond bij hen.