Kaikoura

Vanmorgen zijn we weer naar de schietbaan gegaan. We dachten dat Willy gisteren hierover een geintje maakte, maar het was bloedserieus. Het hele ritueel herhaalde zich van hek open, auto erdoor heen, hek dicht, vlag ophangen, borden plaatsen, schieten en punten tellen etc. totdat de patronen op waren, opruimen, de vlag ophalen, hek open en dicht. Vandaag was het van, oefening baart kunst. Wederom een leuke ochtend en Willy heeft een foto van zichzelf al schietend met een pistool. Terug bij het huisje gekomen stond Inge ons op te wachten met een lunchpakket en thermoskan, want we gingen picknicken in de Puhipuhi vallei. Hoe leuk is dat. We reden een grevelroad op (onverharde weg) en volgde een riviertje naar het vallei. Daar hebben we eerst gepicknickt voordat we een wandelroute door een bos met oeroude bomen gingen maken en een wandeling naar het riviertje. Het was een korte wandeling, maar wel de moeite waard. Even was er paniek, Willy was zijnautosleutel kwijt, maar we kwamen, al hebben we wel in de rivierbedding gezocht, snel achter dat die in het autoslot hing. 's Avonds hebben we, als speciale traktatie, kreeft gebakken in knoflook gegeten. Dat was lekker zeg. De avond hebben we afgesloten met een borreltje en een snack op de veranda uitkijkend op de baai van Kaikoura.