Oamaru -Blue pinquins

Vandaag is de rit naar Oamaru. Dit ligt weer aan de kust, dus gaan we door het gebergte er naar toe. We zijn vanaf Omarama de Highway 83 opgegaan en naast deze weg wordt het water vanaf de gletsjer gebruikt voor het opwekken van electriciteit doordat ze daar 3 stuwdammen hebben gebouwd. Deze dammen leveren in totaal 1/5 deel aan electriciteit van aan het net van Nieuw Zeeland. Het laatste powerstation is een prachtig, groot en oud gebouw. Mooi om te zien dat Nieuw Zeeland gebruik maakt van wat aanwezig is. Onderweg zijn we nog gestopt bij oude rotstekeningen die rond het einde van de 19e eeuw gemaakt zijn door Maori's.
Oamara is een leuk stadje met nog grote oude gebouwen. We konden het niet laten om gelijk weer naar het museum straatje te rijden, waar we de vorige vakantie Kees en Alie Meijne tegenkwamen. Nieuw was echter in dat straatje een winkeltje met fietsen uit de 19e eeuw. Moeilijk fietsen met zon grote wiel, maar een meisje lukte het aardig. De eigenaar van de winkel liep ernaast gehuld in kleren van die tijd.
We hebben wederom weer bij de top 10 geboekt, vanaf waar we 's avonds 2 km weer naar het centrum gelopen zijn, omdat we niet in het donker terug wilde rijden. Bij de haven is namelijk een plek waar hele kleine blauwe pinguïn op het strand komen en dat doen ze bij zonsondergang. De eerste vakantie hebben we op dat stukje strand 2 kleine tribunes gezien , waar je kon gaan zitten wachten totdat ze uit het water zouden komen. In 2002 echter hebben ze commerciëler aangepakt, hebben ze 2 theaters gebouwd, is alles van buiten afgesloten en moet je entree betalen. Dat schrok ons 4 jaar geleden af, maar deze keer willen we de pinguïns toch graag zien. Eenmaal in het theater realiseer je dat het goed is wat ze gedaan hebben. Het is gelijk een onderzoekcentrum. De toeristen krijgen alle informatie wat ze willen en de medewerkers kunnen de pinguïns tegen de mensen beschermen. Foto's maken en filmen is verboden en ze manen iedereen tot stilte. De pinguïns wachten in het water in kleine groepjes op elkaar en springen gegroepeerd gelijkertijd aan land. Springend en wachelend lopen ze belicht, door een paar oranje schijnende lampen, richting hun nesten, waar de medewerkers kastjes opgezet hebben. Doordat ze in een soortement houten fuik lopen, kunnen de medewerkers tellen hoeveel er weer aan land komen en hoeveel niet. Ze gaan elke avond namelijk weer naar hun nest terug. Deze avond waren het er159 stuks en geloof me, het was een superleuk gezicht om ze bij bosjes ineens tevoorschijn zien komen vanuit het donkere water. Een grote grijze steen, wat geen steen bleek te zijn maar een zeeleeuw, trok zich totaal niets aan van deze vogels al wachelde vlak voor zijn neus voorbij. Nadat de pinguïns er allemaal waren, sloten ze het centrum en ging iedereen weer weg. Je werd echter gewaarschuwd uit te kijken, want sommige pinguïns nestelde buiten het centrum, de kans dat je er eentje onder je wielen zou krijgen was groot. En ja hoor, een twintigtal mensen stonden, gelukkig wel zonder flits, met hun social medea een drietal pinguïns op het parkeerterreintje te filmen. Weten zij veel dat wij, al lopend tot het einde van de kustlijn tot de eerste gebouwen, meerdere pinguïns tegengekomen zijn. Hoe leuk was dat.